 Βιβλιοθήκη
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
1.9. ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΔΕΥΣΕΩΝ ΔΙΑΦΥΓΗΣ 1.9.1. Σχεδιασμός οδεύσεων διαφυγής σε κτίρια κατοικιών Ο θεωρητικός πληθυσμός των κτιρίων με χρήση κατοικίας υπολογίζεται με την αναλογία 1 ατόμου/18 m2 μικτού εμβαδού κάτοψης, όπου συμπεριλαμβάνονται και οι ανοικτοί εξώστες (πατάρια). Η παροχή διαφυγής ανά μονάδα πλάτους (0,60 m) καθορίζεται σε: α. 100 άτομα για οριζόντιες οδεύσεις (διάδρομοι-πόρτες). β. 75 άτομα για κατακόρυφες οδεύσεις (σκάλες-ράμπες). Το ελάχιστο πλάτος των οδεύσεων διαφυγής γι' αυτήν την κατηγορία κτιρίων ορίζεται σε 0,80 m. Το ελάχιστο ελεύθερο πλάτος για τις πόρτες των οδεύσεων διαφυγής μπορεί να είναι 0,70 m (μόνο στο πρώτο απροστάτευτο στάδιο της όδευσης). Επιβάλλεται γενικά ο σχεδιασμός δύο τουλάχιστον εναλλακτικών οδεύσεων διαφυγής, που καταλήγουν σε αντίστοιχες εξόδους κινδύνου για: α) Ορόφους με πληθυσμό μεγαλύτερο των 50 ατόμων. β) Πολυκατοικίες με περισσότερους από 6 ορόφους και πληθυσμό ορόφου μεγαλύτερο των 30 ατόμων. Η μία από τις απαιτούμενες εξόδους επιτρέπεται να οδηγεί και σε εξωτερικό κλιμακοστάσιο με πλήρεις προδιαγραφές ασφάλειας. Η απόσταση από την εξώπορτα ενός διαμερίσματος μέχρι την έξοδο κινδύνου δεν πρέπει να ξεπερνά τα 18 m, ενώ η συνολική πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης από το πιο απομακρυσμένο σημείο δεν επιτρέπεται να ξεπερνά τα 35 m. Στην περίπτωση που ο κοινόχρηστος διάδρομος περικλείεται από δομικά στοιχεία με δείκτη πυραντίστασης τουλάχιστον 30 min ή διαθέτει αυτόματο σύστημα πυρανίχνευσης ή πυρόσβεσης, το όριο των 18m μπορεί να επεκταθεί σε 30 m και το όριο των 35 m σε 45 m. Δεν επιτρέπεται η όδευση διαφυγής να περνά από αδιέξοδα μεγαλύτερα των 12 m.
Στην περίπτωση μίας μόνο εξόδου κινδύνου, η απόσταση της εξώπορτας ενός διαμερίσματος από αυτήν δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 12 m, ενώ η μέγιστη πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης φθάνει τα 25 m. Στην ανάλογη περίπτωση πυροπροστατευμένου διαδρόμου (30 min) ή με σύστημα πυρανίχνευσης ή πυρόσβεσης, τα αντίστοιχα όρια είναι 25 m και 35 m. Το πλάτος των ή της τελικής εξόδου δεν πρέπει να είναι μικρότερο από το μισό του αθροίσματος των απαιτούμενων μονάδων πλάτους των οδεύσεων, για όλους τους ορόφους πάνω από τον όροφο εκκένωσης, σε κτίρια κατοικίας με περισσότερους από 3 ορόφους. Στα κτίρια μέχρι 3 ορόφους, το πλάτος της τελικής εξόδου υπολογίζεται από το άθροισμα των παροχών όλων των υπέργειων και υπόγειων ορόφων. 1.9.2. Σχεδιασμός οδεύσεων διαφυγής σε Ξενοδοχεία Ο θεωρητικός πληθυσμός των κτιρίων προσωρινής διαμονής υπολογίζεται με τη δυσμενέστερη από τις παρακάτω περιπτώσεις: α) Τον αριθμό των διατεθειμένων κλινών επαυξημένο με το πλήθος του μόνιμου προσωπικού. β) Την αναλογία 1 ατόμου /15 m2 συνολικού εμβαδού του κτιρίου συμπεριλαμβανομένων και των ανοικτών εξωστών (παταριών). Ο πληθυσμός των χώρων συνάθροισης κοινού, όπως εστιατορίων, αιθουσών αναψυχής, κ.λπ. υπολογίζεται όπως στην αντίστοιχη κατηγορία ΣΤ' (άρθρο 10 του Κ.Π.Κ.). Αν προκύψει για κάποιον από τους χώρους αυτούς πληθυσμός μεγαλύτερος των 50 ατόμων, εφαρμόζονται οι διατάξεις του αρ. 10 του Κ.Π.Κ., στην αντίθετη περίπτωση ισχύουν όσα αναφέρονται αμέσως παρακάτω: Η παροχή διαφυγής ανά μονάδα πλάτους (0,60 m) καθορίζεται σε: α) 100 άτομα για τις οριζόντιες οδεύσεις (διάδρομοι-πόρτες) β) 75 άτομα για τις κατακόρυφες οδεύσεις (σκάλες-ράμπες) Το ελάχιστο επιτρεπόμενο πλάτος των οδεύσεων διαφυγής ορίζεται σε 0,90 m. Το ελάχιστο ελεύθερο πλάτος για τις πόρτες των οδεύσεων διαφυγής είναι 0,80 m. Στα ξενοδοχεία επιβάλλεται γενικά η δημιουργία δύο τουλάχιστον εναλλακτικών εξόδων κινδύνου που οδηγούν συνήθως σε αντίστοιχα κλιμακοστάσια. Από την υποχρέωση αυτή απαλλάσσονται τα κτίρια προσωρινής διαμονής με 3 ή λιγότερους ορόφους, εφόσον ο συνολικός πληθυσμός τους δεν υπερβαίνει τα 50 άτομα. Μία εξωτερική σκάλα μόνιμης κατασκευής γίνεται αποδεκτή ως δεύτερη σκάλα, με την προϋπόθεση ότι ικανοποιεί τις προδιαγραφές ασφάλειας. • Στην περίπτωση που υπάρχει μiα μόνο έξοδος κινδύνου (σχ-1.33) ισχύουν οι παρακάτω περιορισμοί: α) η άμεση απόσταση ΑΒ της πιο μακρινής γωνίας από την πόρτα της μονάδας διαμονής δεν πρέπει να ξεπερνά τα 12 m.
Σχήμα 1.33. . Μία έξοδος κινδύνου σε ξενοδοχείο.
β) η πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης ΑΒΓ δεν πρέπει να ξεπερνά τα 22 m. γ) αν ο κοινόχρηστος διάδρομος είναι μερικά πυροπροστατευμένος (με δείκτη πυραντίστασης 30 min) ή διαθέτει σύστημα αυτόματης πυρόσβεσης, η απόσταση Α'Β'Γ επιτρέπεται να φθάνει τα 30 m. • Στην περίπτωση δύο ή περισσότερων εξόδων κινδύνου (σχήμα 1 34) ισχύουν τα παρακάτω: α) π πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης ΑΒΓ δεν πρέπει να ξεπερνά τα 35 m. β) αν ο κοινόχρηστος διάδρομος είναι μερικά πυροπροοτατευμένος (δείκτης πυραντίστασης 30 min) ή διαθέτει σύστημα αυτόματης πυρανίχνευσης ή αυτόματης πυρόσβεσης, η απόσταση ΑΒΓ επιτρέπεται να φθάνει μέχρι και 50 m. γ) το μήκος Β'Δ οποιωνδήποτε σχηματιζόμενων αδιεξόδων δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 10 m.
Σχήμα 1.34. Περισσότερες από μία έξοδοι κινδύνου σε ξενοδοχείο.
Το πλάτος των ή της τελικής εξόδου, δεν πρέπει να είναι μικρότερο από το μισό του αθροίσματος των απαιτούμενων μονάδων πλάτους για όλους τους ορόφους πάνω από τον όροφο εκκένωσης. Σε όλα τα ξενοδοχεία ο χώρος εισόδου (ρεσεψιόν) πρέπει να κατασκευάζεται σαν μία τουλάχιστον τελική έξοδος του κτιρίου. 1.9.3. Σχεδιασμός οδεύσεων διαφυγής σε Εκπαιδευτήρια Ο θεωρητικός πληθυσμός των κτιρίων εκπαίδευσης υπολογίζεται ως εξής: Για πληθυσμό μεγαλύτερο των 1000 ατόμων προστίθεται μία έξοδος πλάτους 1,80 m ανά 250 άτομα. • Η άμεση απόσταση του πιο απομακρυσμένου σημείου από την πόρτα μιας αίθουσας διδασκαλίας, δεν πρέπει να ξεπερνά τα 12 m Σε αντίθετη περίπτωση πρέπει να προστίθεται μια δεύτερη πόρτα (σχήμα 1.35). Σε σχολεία με ένα το πολύ όροφο πάνω από το ισόγειο και σύνολο μαθητών μικρότερο από 150, γίνεται δεκτή μια μόνο έξοδος κινδύνου. Τότε η πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη των 24 m (σχήμα 1.36). • Για όλες τις περιπτώσεις, όπου υπάρχουν τουλάχιστον δύο έξοδοι κινδύνου, το μέγιστο επιτρεπόμενο όριο της πραγματικής απόστασης απροστάτευτης όδευσης είναι 40 m.
ΠΙΝΑΚΑΣ 1.28. ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΗ ΕΞΟΔΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ
α) Για τις αίθουσες διδασκαλίας είναι ίσος με τον αριθμό των καθισμάτων, χωρίς όμως να υπολείπεται της αναλογίας 1 ατόμου/2 m2 καθαρού εμβαδού δαπέδου της αίθουσας. 6) Για τα εργαστήρια και παρόμοιους εκπαιδευτικούς χώρους ο πληθυσμός είναι ίσος με τον αριθμό των θέσεων εργασίας και όχι μικρότερος από την αναλογία 1 ατόμου/4,5 m2 καθαρού εμβαδού δαπέδου. γ) Για τους υπόλοιπους χώρους υπολογίζεται με αναλογία 1 ατόμου /6 m2 καθαρού εμβαδού δαπέδου. Για ξεχωριστές μεγάλες αίθουσες γυμναστηρίων, εστιατορίων, διαλέξεων κ.λπ., όπου μπορούν να συγκεντρωθούν πάνω από 100 άτομα, ισχύουν για τις οδεύσεις διαφυγής οι αντίστοιχες διατάξεις του άρθρου 10 (κατηγορία ΣΤ' του Κ.Π.Κ.), αυτές δηλαδή που ισχύουν για τους χώρους συνάθροισης κοινού. Η παροχή της όδευσης διαφυγής σε εκπαιδευτήρια, ανά μονάδα πλάτους (0,60 m), καθορίζεται σε: α) 100 άτομα για τις οριζόντιες οδεύσεις (διάδρομοι-πόρτες) β) 60 άτομα για τις κατακόρυφες οδεύσεις (σκάλες-ράμπες) Γενικά στα εκπαιδευτήρια απαιτούνται δύο εναλλακτικές οδεύσεις διαφυγής με τις αντίστοιχες εξόδους κινδύνου, όπως φαίνεται στον Πίνακα 1.28 (είναι ο Πίνακας Γ.1., άρθρο 7 του Κ.Π.Κ.).
• Επιτρέπεται τα πρώτα 18 m της όδευσης να συμπίπτουν, εφόσον οι αίθουσες που εξυπηρετούνται από τους αδιέξοδους διαδρόμους δεν έχουν περισσότερους από 150 μαθητές, όταν βρίσκονται σε ισόγειο όροφο ή από 120 μαθητές, σε κάποιον άλλον όροφο (σχήμα 1.37). Στην παραπάνω περίπτωση πρέπει να κατασκευάζεται πυράντοχη αυτοκλειόμενη πόρτα (Δ), με δείκτη πυραντίστασης 30 min, που να απομονώνει την περιοχή του αδιεξόδου. Παρόμοιες πυράντοχες αυτοκλειόμενες πόρτες 30 min τοποθετούνται σε επιμήκεις διαδρόμους, ώστε τα τμήματα ανάμεσα σε δύο πόρτες να μην έχουν μήκος μεγαλύτερο από 35 m.
Οι πόρτες αιθουσών που ανοίγουν σε κοινόχρηστο χώρο με χρήση και για άλλους σκοπούς εκτός από την κυκλοφορία (σχήμα 1.38), πρέπει να απέχουν το πολύ 12m από την έξοδο κινδύνου στην περίπτωση αδιεξόδου και 18 m στην περίπτωση δύο τουλάχιστον εξόδων. • Οι διάδρομοι, μέσα σε αίθουσες με πληθυσμό μεγαλύτερο από 50 μαθητές, διαμορφώνονται σύμφωνα με τις αντίστοιχες απαιτήσεις για τις αίθουσες συνάθροισης κοινού (παρ.2.1.3, άρθρο 10). Οι πόρτες στις αίθουσες αυτές δεν επιτρέπεται να έχουν ελεύθερο πλάτος μικρότερο από 1 m. Κάθε πόρτα που ανήκει στις οδεύσεις διαφυγής και προέρχεται από αίθουσα με πληθυσμό μεγαλύτερο των 30 ατόμων, πρέπει ν' ανοίγει προς την κατεύθυνση διαφυγής και να είναι πυράντοχη, με δείκτη πυραντίστασης τουλάχιστον 20 min. Όταν η πόρτα εξυπηρετεί περισσότερα από 50 άτομα, απαγορεύεται να έχει οποιοδήποτε σύστημα κλειδώματος, εκτός από ειδικό εξοπλισμό κατάλληλο για συνθήκες πανικού. Κάθε αίθουσα πρέπει να διαθέτει τουλάχιστο μία πόρτα ή ένα παράθυρο με εμβαδά τουλάχιστο 0,50 m2 σε εξωτερικό τοίχο. Το ύψος της ποδιάς του παράθυρου δεν πρέπει να ξεπερνά τα 1,20. Το πλάτος της ή των τελικών εξόδων διαφυγής, πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσο με το άθροισμα των απαιτούμενων μονάδων πλάτους για όλους τους ορόφους, επάνω και κάτω από τον όροφο εκκένωσης. Το μήκος του διαδρόμου της τελικής εξόδου δεν πρέπει να ξεπερνά τα 12 m.
1.9.4. Σχεδιασμός οδεύσεων διαφυγής σε κτίρια γραφείων Ο θεωρητικός πληθυσμός των κτιρίων γραφείων υπολογίζεται με την αναλογία 1 ατόμου/9,0 m2 καθαρού εμβαδού δαπέδου, συμπεριλαμβανομένων και των ανοικτών εξωστών (παταριών), εφόσον επικοινωνούν με το χώρο των γραφείων. Σε ενιαία αίθουσα με πολλά γραφεία, ο πληθυσμός υπολογίζεται με την αναλογία 1 ατόμου /5,0 m2. Η παροχή διαφυγής ανά μονάδα πλάτους (0,60 m) των οδεύσεων διαφυγής καθορίζεται σε: α) 100 άτομα για τις οριζόντιες οδεύσεις (διάδρομοι-πόρτες). β) 60 άτομα για τις κατακόρυφες οδεύσεις (σκάλες-ράμπες). Το ελάχιστο πλάτος των οδεύσεων διαφυγής είναι 0,90 m και εξαρτάται από τον πληθυσμό του κτιρίου. Αν το απαιτούμενο πλάτος ξεπερνά τα 1,80 m, επιβάλλεται η δημιουργία και άλλης ή και άλλων οδεύσεων διαφυγής.
Στα κτίρια γραφείων, γενικά επιβάλλεται ο σχεδιασμός δύο τουλάχιστον εξόδων κινδύνου από κάθε σημείο ορόφου. Στην περίπτωση αυτή η πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης διαφυγής δεν επιτρέπεται να ξεπερνά τα 45 m (σχήμα 1.39). Το όριο αυτό μπορεί να προσαυξηθεί σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ.2.2.1. των Γεν. Διατάξεων του Κ.Π.Κ. • Μπορεί να γίνει δεκτή μία μόνο έξοδος κινδύνου στις παρακάτω περιπτώσεις: α) Σε κτίρια γραφείων που έχουν μέχρι δύο υπέργειους ορόφους και πληθυσμό μικρότερο από 100 άτομα. β) Σε κτίρια γραφείων που έχουν μέχρι τέσσερις υπέργειους ορόφους, όπου το μικτό εμβαδό κάθε ορόφου δεν ξεπερνά τα 300 m2. Στην περίπτωση της μιας εξόδου κινδύνου το όριο της πραγματικής απόστασης απροστάτευτης όδευσης είναι 30 m (σχήμα 1.40). • Η άμεση απόσταση από ένα σημείο ενός γραφείου μέχρι την πόρτα, δεν πρέπει να ξεπερνά τα 12 m στην περίπτωση μιας εξόδου κινδύνου και τα 18 m στην περίπτωση δύο εξόδων κινδύνου (σχήμα 1.40). Επιτρέπεται η διέλευση των οδεύσεων διαφυγής από αδιέξοδα που δεν ξεπερνούν σε μήκος τα 12 m. Το πλάτος των ή της τελικής εξόδου πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσο με το μισό του αθροίσματος των απαιτούμενων μονάδων πλάτους για όλους τους ορόφους πάνω από τον όροφο εκκένωσης.
1.9.5. Σχεδιασμός οδεύσεων διαφυγής σε Καταστήματα Ο θεωρητικός πληθυσμός των καταστημάτων υπολογίζεται με τη βοήθεια του Πίνακα 1.29. (είναι ο Πίνακας Ε.1., άρθρο 9 του Κ.Π.Κ.). Η παροχή διαφυγής ανά μονάδα πλάτους (0,60 m) των οδεύσεων διαφυγής καθορίζεται σε: α) 100 άτομα για οριζόντιες οδεύσεις σε υπέργειους ορόφους και 50 άτομα για τους υπόγειους ορόφους. β) 60 άτομα για κατακόρυφες οδεύσεις σε υπέργειους ορόφους και 30 άτομα για τους υπόγειους ορόφους.
ΠΙΝΑΚΑΣ 1.29. ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ.
Σημείωση: Νοείται συνολικό μικτό εμβαδόν κάτοψης ορόφου. • Το ελάχιστο πλάτος των οδεύσεων διαφυγής είναι 0,90 m. Αν το απαιτούμενο πλάτος ξεπερνά τα 1,80 m, επιβάλλεται η δημιουργία και άλλης ή και άλλων οδεύσεων διαφυγής. • Οι διάδρομοι κυκλοφορίας μέσα στους χώρους των καταστημάτων δεν πρέπει να έχουν πλάτος μικρότερο του 0,80 m. Ένας τουλάχιστο διάδρομος πρέπει να έχει πλάτος 1,20 m και να οδηγεί κατευθείαν σε μια έξοδο κινδύνου. Γενικά επιβάλλεται ο σχεδιασμός δύο τουλάχιστον εξόδων
κινδύνου σε θέσεις ανεξάρτητες μεταξύ τους από κάθε σημείο του ορόφου (σχήμα
1.41). Η πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης, για την περίπτωση αυτή, δεν επιτρέπεται να ξεπερνά τα 45 m. Η άμεση απόσταση δεν πρέπει να ξεπερνά τα 30 m. Επιτρέπεται η διέλευση των οδεύσεων διαφυγής από αδιέξοδα που δεν ξεπερνούν σε μήκος τα 12 m. Επίσης επιτρέπεται τα πρώτα 12 m των οδεύσεων διαφυγής, που οδηγούν σε δύο διαφορετικές εξόδους, να συμπίπτουν (σχήμα 1.42). Το πλάτος των ή της τελικής εξόδου πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσο με το μισό του αθροίσματος των απαιτούμενων μονάδων πλάτους για όλους του ορόφους πάνω από τον όροφο εκκένωσης. Εφόσον το κτίριο έχει μία μόνο εξωτερική όψη προς κοινόχρηστη οδό, πρέπει το 60 % τουλάχιστο των απαιτούμενων μονάδων πλάτους των τελικών εξόδων να βρίσκεται στην επιφάνεια αυτής της πρόσοψης. Πρέπει να υπάρχουν εναλλακτικές οδεύσεις σε πλάτος ίσο με το 50 % του συνολικού απαιτούμενου πλάτους, που να μη διέρχονται από θέσεις ελέγχου (ταμεία) για να μη δυσχεραίνεται η μαζική διαφυγή. Κάθε πόρτα κλιμακοστασίου που οδηγεί στον όροφο εκκένωσης πρέπει ν' ανοίγει προς την κατεύθυνση της όδευσης διαφυγής έστω και αν εξυπηρετεί λιγότερα από 50 άτομα. Επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν πόρτες περιστρεφόμενες γύρω από κεντρικό άξονα με ορισμένους περιορισμούς.
1.9.6. Σχεδιασμός οδεύσεων διαφυγής σε χώρους συνάθροισης κοινού Ο θεωρητικός πληθυσμός των χώρων συνάθροισης κοινού υπολογίζεται, κατά περίπτωση, όπως παρακάτω. Α. Χώροι με σταθερές θέσεις: α) με ατομικά καθίσματα, ο πληθυσμός λαμβάνεται ίσος με τον αριθμό των καθισμάτων. β) με συνεχή καθίσματα (πάγκοι, κερκίδες, κ.λπ.) ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την παραδοχή 1 άτομο/0,45 m μήκους. Β. Χώροι χωρίς σταθερές θέσεις: α) Κινηματογράφοι, θέατρα, κέντρα διασκέδασης, εκκλησίες, χώροι αθλητικών συγκεντρώσεων κ.α., με αναλογία 1 ατόμου 0,50 m2 εμβαδού δαπέδου. β) Εστιατόρια, καφενεία, ζαχαροπλαστεία, λέσχες, εμπορικές εκθέσεις, κ.α., με αναλογία 1 ατόμου,/1,10 m2 εμβαδού δαπέδου. γ) Μουσεία, βιβλιοθήκες, καλλιτεχνικές εκθέσεις κ.α., με αναλογία 1 ατόμου/3,0 m2 εμβαδού δαπέδου. δ) Χώροι αναμονής ή γενικότερα χώροι πιθανής συνάθροισης πολλών όρθιων ατόμων, με αναλογία 1 ατόμου /0,30 m2 εμβαδού δαπέδου. Στους υπολογισμούς λαμβάνεται το συνολικό μικτό εμβαδόν για κάθε κάτοψη ορόφου. Η παροχή της όδευσης διαφυγής ανά μονάδα πλάτους (0,60 m) καθορίζεται σε: α) 100 άτομα για τις οριζόντιες οδεύσεις (διάδρομοι-πόρτες). 6) 60 άτομα για τις κατακόρυφες οδεύσεις (σκάλες-ράμπες). • Σε κάθε αίθουσα συνάθροισης κοινού πρέπει γενικά να προβλέπονται δύο έξοδοι κινδύνου. Μία εξωτερική σκάλα δεν επιτρέπεται να θεωρείται δεύτερη εναλλακτική όδευση διαφυγής για τα κέντρα διασκέδασης. Όταν η αίθουσα διαιρείται σε δύο μέρη ή βρίσκεται σε δύο επίπεδα, με διαφορά στάθμης τουλάχιστον 1,0 m, θα πρέπει να υπάρχει ξεχωριστή έξοδος για κάθε τμήμα. Ο αριθμός και τα ελάχιστα πλάτη των εξόδων κινδύνου δίνονται στον παρακάτω Πίνακα 1.30.(είναι ο Πίνακας ΣΤ.1 , άρθρο 10 του Κ.Π.Κ.). Για κάθε 250 άτομα επί πλέον προστίθεται μία έξοδος με πλάτος 1,60 m. Για μικρές αίθουσες κοινού (μικρότερες των 150 m2) ή με πληθυσμό λιγότερο από 250 άτομα ισχύει ο Πίνακας 1.31. • Η πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης διαφυγής σε κτίρια με αίθουσες χωρίς σταθερές θέσεις, δεν πρέπει γενικά να ξεπερνά τα 45 m. Επιτρέπεται αύξηση στα 60 m, εφόσον περιλαμβάνεται διάδρομος μερικά πυρο-προστατευμένος (30 min) ή με σύστημα αυτόματης πυρανίχνευσης ή πυρόσβεσης.
ΠΙΝΑΚΑΣ 1.30. ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΗ ΕΞΟΔΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΧΩΡΟΥΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗΣ ΚΟΙΝΟΥ.
ΠΙΝΑΚΑΣ 1.31. ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΗ ΕΞΟΔΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗΣ ΚΟΙΝΟΥ ( ≤150 m2 και ≤250 άτομα).
* Σε μονώροφα ισόγεια κτίρια με πληθυσμό όχι μεγαλύτερο των 150 ατόμων, επιτρέπεται μία μόνο έξοδος κινδύνου με ελάχιστο πλάτος αυτό της 4ης στήλης του Πίνακα 1.31, αλλά με τις παρακάτω προϋποθέσεις: α) να υπάρχει τελική έξοδος προς μία κοινόχρηστη οδό ή ανοικτό ασφαλή χώρο, β) η πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης να μην ξεπερνά τα 25 m, γ) το κτίριο να μην είναι υψηλού βαθμού κινδύνου και να μην περιλαμβάνει επικίνδυνους χώρους, δ) τα εσωτερικά τελειώματα των τοίχων και των οροφών να ανήκουν στις κατηγορίες 0, 1, εκτός από τις διακοσμητικές επενδύσεις που έχουν πάχος μέχρι 2 mm. Σε ενιαίες μεγάλες αίθουσες επιτρέπεται τα πρώτα 30 m προς δύο εναλλακτικές εξόδους κινδύνου να συμπίπτουν, με την προϋπόθεση ότι οι έξοδοι είναι κατανεμημένες στην περίμετρο του κτιρίου, σε αποστάσεις μεταξύ τους όχι μεγαλύτερες των 60 m (σχήμα 1.43). Σε κτίρια με αίθουσες όπου υπάρχουν σταθερές θέσεις, τα όρια της πραγματικής απόστασης απροστάτευτης όδευσης παραμένουν τα ίδια, αλλά με τις παρακάτω ειδικές ρυθμίσεις. Κανένα σημείο των διαμηκών διαδρόμων της αίθουσας δεν πρέπει να απέχει απόσταση μεγαλύτερη των 20 m από την πλησιέστερη έξοδο (σχήμα 1.44). Σειρές καθισμάτων που περικλείονται από δύο διαμήκεις διαδρόμους δεν πρέ-
πει να έχουν παραπάνω από 15 καθίσματα, ενώ όταν έχουν πρόσβαση μόνο προς ένα διαμήκη διάδρομο το όριο είναι 8 καθίσματα. Οι διαστάσεις κάτοψης των καθισμάτων σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι: α) 76 cm βάθος χ 50 cm πλάτος, για καθίσματα με ράχη και μπράτσα β) 60 cm βάθος χ 45 cm πλάτος, για καθίσματα χωρίς ράχη και μπράτσα. Η ελεύθερη οριζόντια απόσταση Ι μεταξύ των καθισμάτων (σχήμα 1.45), πρέπει να είναι τουλάχιστον 30 cm, είτε στην περίπτωση σταθερής βάσης είτε ανακλινόμενης. Αν η απόσταση αυτή αυξηθεί κατά 5 cm, τότε επιτρέπονται 12 και 23 καθίσματα αντίστοιχα για κάθε σειρά με πρόσβαση προς έναν και δύο διαμήκεις διαδρόμους. Κατ'εξαίρεση δεν υπάρχει περιορισμός στον αριθμό καθισμάτων κάθε σειράς αν ισχύουν οι παρακάτω προϋποθέσεις: α) Κανένα κάθισμα να μην απέχει περισσότερο από 15m από μία έξοδο κινδύνου. β) Να υπάρχουν διαμήκεις διάδρομοι ή έξοδοι κινδύνου στο τέλος κάθε σειράς καθισμάτων. Οι διαμήκεις αυτοί διάδρομοι θα πρέπει να οδηγούν σε κατεύθυνση αντίθετη από το χώρο που βρίσκεται η σκηνή. γ) Η ελεύθερη οριζόντια απόσταση Ι μεταξύ των καθισμάτων να κυμαίνεται υποχρεωτικά μεταξύ 40 και 50 cm. Σε χώρους όπου οι θέσεις του κοινού είναι διαμορφωμένες σε διαδοχικούς αναβαθμούς του δαπέδου, με ελάχιστη υψομετρική διαφορά 0,36 m και χρησιμοποιούνται είτε απευθείας για καθίσματα (κερκίδες γηπέδων, θεάτρων υπαιθρίων ή στεγασμένων κ.λπ), είτε για την τοποθέτηση άλλων καθισμάτων πάνω σ' αυτούς, ισχύουν τα παρακάτω: α) Επιτρέπονται μέχρι 100 συνεχόμενες-θέσεις μεταξύ δύο διαμηκών διαδρόμων, εφόσον σε κάθε ζώνη που περιέχει 5 σειρές αναβαθμών αντιστοιχεί μία τουλάχιστον πόρτα εξόδου, με ελεύθερο πλάτος 1,60 m, που ν' ανοίγει σε πυροπροστατευμένο προθάλαμο ή προς το εξωτερικό του κτιρίου. β) Το πλάτος του αναβαθμού που χρησιμοποιείται για κάθισμα πρέπει να είναι τουλάχιστον 0,85 m. γ) Σε αναβαθμούς με σταθερά καθίσματα επάνω τους, η ελεύθερη οριζόντια απόσταση μεταξύ των καθισμάτων διαδοχικών σειρών, πρέπει να είναι τουλάχιστον 0,30 m ή 0,40-0,50 m, αντίστοιχα με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω για τις αίθουσες με σταθερά καθίσματα. Τα πλάτη των διαμηκών και εγκαρσίων διαδρόμων μέσα στις αίθουσες θα υπολογίζονται με βάση τον αριθμό θέσεων που εξυπηρετούν κατά τη διαφυγή. Το ελάχιστο πλάτος του διαδρόμου,που εξυπηρετεί λιγότερες από 60 θέσεις, ορίζεται σε 0,90 m. Για περισσότερες από 60 θέσεις το ελάχιστο πλάτος καθορίζεται σε 1,00 m, όταν οι θέσεις βρίσκονται στη μία πλευρά του διαδρόμου, και σε 1,10m για θέσεις από τις δύο πλευρές του διαδρόμου, ή σε αίθουσες με διαδοχικούς αναβαθμούς. Απαγορεύεται σε διαμήκεις ή εγκάρσιους διαδρόμους ο σχηματισμός αδιεξόδων μεγαλύτερων των 12 m. Διάδρομοι με κλίση μικρότερη του 1:8 διαμορφώνονται σε ράμπες, ενώ με μεγαλύτερη κλίση διαμορφώνονται σε σκάλες. Το πλάτος των τελικών εξόδων διαφυγής, πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσο με το άθροισμα των απαιτούμενων μονάδων πλάτους για όλους τους ορόφους, επάνω και κάτω από τον όροφο εκκένωσης. Οι τελικές έξοδοι τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε να καταλήγουν σε κοινόχρηστους δρόμους με αντίστοιχα πλάτη 0,55 m /50 άτομα που διαφεύγουν.
1.9.7. Σχεδιασμός οδεύσεων διαφυγής σε Βιομηχανίες και Αποθήκες Ο πληθυσμός ενός κτιρίου της κατηγορίας αυτής (που χαρακτηρίζεται σαν Ζ στον Κ.Π.Κ.) μπορεί να υπολογισθεί με το μέγιστο προβλεπόμενο αριθμό των ατόμων που πρόκειται να χρησιμοποιήσουν το χώρο, εφόσον αυτό μπορεί να καθοριστεί με σαφήνεια. Σε αντίθετη περίπτωση, ο θεωρητικός πληθυσμός υπολογίζεται: α) Για βιομηχανίες-βιοτεχνίες με την αναλογία ενός ατόμου /10 m2 μικτής επιφάνειας. θ) Για αποθήκες με την αναλογία ενός ατόμου /40 m2 μικτής επιφάνειας. Στη συνολική επιφάνεια συμπεριλαμβάνονται και οι ανοιχτοί εξώστες (πατάρια), που πιθανόν να υπάρχουν στις αίθουσες. Η παροχή διαφυγής ανά μονάδα πλάτους (0,60 m) καθορίζεται σε: α) 100 άτομα για τις οριζόντιες οδεύσεις (διάδρομοι-πόρτες) β) 75 άτομα για τις κατακόρυφες οδεύσεις (σκάλες-ράμπες). Το ελάχιστο πλάτος των οδεύσεων διαφυγής ορίζεται σε 1,00 m, ενώ το ελάχιστο ελεύθερο πλάτος για τις πόρτες των οδεύσεων διαφυγής είναι 0,85 του m και για τους χώρους υγιεινής 0.75 m. Γενικά απαιτούνται δύο τουλάχιστον έξοδοι κινδύνου, τοποθετημένες σε θέσεις απομακρυσμένες μεταξύ τους. Η απαίτηση αυτή επιβάλλεται ιδιαίτερα σε κτίρια της κατηγορίας Ζ3 ανεξάρτητα από το μέγεθος του χώρου (σχήμα 1.46).
ΠΙΝΑΚΑΣ 1.32. ΜΕΓΙΣΤΕΣ ΤΙΜΕΣ ΠΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΥΟ ΕΞΟΔΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΥ (Πίνακας Ζ.1., άρθρο 11 του Κ.Π.Κ.).
• Επιτρέπεται μόνο μία έξοδος κινδύνου σε κτίρια των κατηγοριών Z1, Z2, εφόσον ο πληθυσμός τους είναι μικρότερος των 30 ατόμων ή στην περίπτωση αποθηκών εφόσον το εμβαδόν τους δεν υπερβαίνει τα 1.000 m2. • Εξαιτίας της ανάγκης δημιουργίας μεγάλων αιθουσών και της πιθανότη- ΠΙΝΑΚΑΣ 1.33. ΜΕΓΙΣΤΕΣ ΤΙΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΙΑΣ ΜΟΝΟ ΕΞΟΔΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ή ΔΥΟ ΕΞΟΔΩΝ ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΓΩΝΙΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΤΩΝ 45° (Πίνακας Ζ.2., άρθρο 11 του Κ.Π.Κ.).
τας μετακίνησης των διαφόρων επίπλων, εμπορευμάτων, μηχανολογικών εξοπλισμών, κ.λπ., επιβάλλονται περιορισμοί και για την πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης, αλλά και για την άμεση απόσταση της όδευσης. • Σε περιπτώσεις μεγάλων αιθουσών παραγωγής ή αποθήκευσης (>1.000 m2), επιτρέπεται η πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης να φθάσει μέχρι και 120 m, εφόσον το κτίριο είναι μονώροφο και διαθέτει σύστημα καταιονητήρων και φωτισμό ασφαλείας. • Τα επιτρεπόμενα μέγιστα όρια για αδιέξοδα ή σύμπτωση του πρώτου τμήματος δύο εναλλακτικών οδεύσεων διαφυγής, είναι αυτά του Πίνακα 1.33., που ισχύουν στην περίπτωση της μίας εξόδου (σχήμα 1.49). • Διάδρομοι με μήκος μεγαλύτερο από 40 m, πρέπει να διακόπτονται με πυράντοχες πόρτες 30 min, αυτοκλειόμενες για την προστασία από τη μετάδοση του καπνού. • Ανεμόσκαλες που ξεκινούν από τη στάθμη των μηχανολογικών εγκαταστάσεων, επιτρέπεται να αποτελούν τμήματα των οδεύσεων διαφυγής, εφόσον δεν εξυπηρετούν περισσότερα από 3 άτομα. Το πλάτος των ή της τελικής εξόδου, πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσο με το μισό του αθροίσματος των απαιτούμενων μονάδων πλάτους οδεύσεων διαφυγής, για όλους τους ορόφους πάνω από τον όροφο εκκένωσης. 1.9.8. Σχεδιασμός οδεύσεων διαφυγής σε Νοσηλευτήρια και Φυλακές Ο πληθυσμός των κτιρίων της κατηγορίας Η1 υπολογίζεται ως εξής: α) Στις νοσηλευτικές μονάδες, με την αναλογία ενός ατόμου /11 m2. β) Στους υπόλοιπους χώρους του κτιρίου, με αναλογία ενός ατόμου/22 m2. Για τα κτίρια σωφρονισμού Η2, ο πληθυσμός υπολογίζεται με το άθροισμα του μέγιστου προβλεπόμενου αριθμού κρατουμένων, του αριθμού του προσωπικού και του μέγιστου επιτρεπόμενου αριθμού επισκεπτών. Ο πληθυσμός, σε οποιαδήποτε περίπτωση, δεν μπορεί να ληφθεί μικρότερος από τον αριθμό που υπολογίζεται με βάση την αναλογία ενός ατόμου/11 m2. Στους υπολογισμούς υπεισέρχεται το συνολικό μικτό εμβαδόν της κατόψεως για όλες τις παραπάνω περιπτώσεις. Τα ελάχιστα επιτρεπόμενα πλάτη οδεύσεων διαφυγής που εξυπηρετούν ασθενείς νοσηλευτικών ιδρυμάτων (κατηγορία Η1 είναι τα ακόλουθα:
ΠΙΝΑΚΑΣ 1.33 Α. ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΑ ΠΛΑΤΗ ΟΔΕΥΣΕΩΝ ΔΙΑΦΥΓΗΣ ΣΕ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΡΙΑ Διάδρομοι και ράμπες 2,20 m Σκάλες 1,40 m Πόρτες χώρων υγιεινής 0,80 m Υπόλοιπες πόρτες 1,00 m ______________________________________
Σε όλα τα κτίρια αυτής της κατηγορίας απαιτούνται γενικά δύο τουλάχιστον εναλλακτικές οδεύσεις διαφυγής που οδηγούν σε αντίστοιχες εξόδους κινδύνου. • Κατ'εξαίρεση επιτρέπεται η πρόσβαση προς μία μόνο έξοδο κινδύνου, από όροφο που η στάθμη του δαπέδου του δεν βρίσκεται ψηλότερα από 6 m από το δάπεδο του ορόφου εκκένωσης και συγχρόνως το εμβαδόν του δεν ξεπερνά τα 200 m2. • Η άμεση απόσταση οποιουδήποτε σημείου μιας αίθουσας νοσηλευτικής μονάδας από την πλησιέστερη πόρτα, δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 15 σι. Για τα γηροκομεία και τα βρεφονηπιακά ιδρύματα το όριο αυτό μειώνεται στα 10 m. • Η πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης δεν πρέπει να ξεπερνά τα 25 m για την περίπτωση μιας εξόδου κινδύνου, και τα 40 m για την περίπτωση δύο τουλάχιστον εξόδων. • Τα πρώτα 15 m οδεύσεων διαφυγής προς διαφορετικές εξόδους, επιτρέπεται να συμπίπτουν, σχήμα 1.13 (σχ.2.3. των Γεν.Διατάξεων). Επιτρέπεται επίσης, η απροστάτευτη όδευση διαφυγής να περνά από αδιέξοδα μήκους το πολύ 8 m. • Απαγορεύεται να κλειδώνονται οι πόρτες των νοσηλευτικών μονάδων, που οδηγούν προς το εσωτερικό του κτιρίου. • Όλες οι πόρτες των οδεύσεων διαφυγής θα πρέπει ν' ανοίγουν προς την κατεύθυνση διαφυγής. • Οι πόρτες των χώρων υγιεινής των ασθενών, πρέπει να ανοίγουν προς τα έξω και να ξεκλειδώνονται από την εξωτερική πλευρά σε περίπτωση ανάγκης. • Η διοίκηση και το αρμόδιο προσωπικό των σωφρονιστικών καταστημάτων είναι υπεύθυνοι για το έγκαιρο ξεκλείδωμα των θαλάμων των κρατουμένων σε περίπτωση πυρκαγιάς. Το πλάτος των ή της τελικής εξόδου δεν πρέπει να είναι μικρότερο από το μισό του αθροίσματος των απαιτούμενων μονάδων πλάτους για όλους τους ορόφους πάνω από τον όροφο εκκένωσης. Σε κτίρια όπου νοσηλεύονται επικίνδυνοι ψυχασθενείς καθώς και σε κτίρια σωφρονισμού, εφόσον δεν είναι δυνατή η ελεγχόμενη εκκένωση του κτιρίου στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς, επιβάλλεται οι οδεύσεις διαφυγής να καταλήγουν σε ειδικά περιφραγμένο, ασφαλή, υπαίθριο χώρο, ο οποίος θα διαθέτει αρκετό εμβαδόν (2 m2 τουλάχιστον για κάθε άτομο) για προσωρινή συγκέντρωση αυτών που διαφεύγουν.
1.9.9. Σχεδιασμός οδεύσεων διαφυγής σε χώρους σταθμεύσεως οχημάτων και πρατήρια υγρών καυσίμων Στους δημόσιους χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων, ο πληθυσμός υπολογίζεται με την αναλογία δύο ατόμων για την επιφάνεια στάθμευσης ενός αυτοκινήτου, ενώ στους ιδιωτικούς χώρους με την αναλογία ενός ατόμου για την επιφάνεια στάθμευσης ενός αυτοκινήτου. Αν ο αριθμός αυτοκινήτων δεν είναι αυστηρά καθορισμένος, ο θεωρητικός πληθυσμός των κτιρίων αυτής της κατηγορίας καθορίζεται με την αναλογία ενός ατόμου/40,0 m2 εμβαδού, συμπεριλαμβανομένων και των ανοικτών εξωστών (παταριών). Η παροχή διαφυγής ανά μονάδα πλάτους (0,60 m) της όδευσης διαφυγής καθορίζεται σε: α) 100 άτομα για τις οριζόντιες οδεύσεις (διάδρομοι-πόρτες) β) 75 άτομα για τις κατακόρυφες οδεύσεις (σκάλες-ράμπες). Επιβάλλεται πρόβλεψη δύο τουλάχιστον εξόδων κινδύνου από κάθε σημείο του ορόφου των κτιρίων αυτής της κατηγορίας. Η μέγιστη πραγματική απόσταση απροστάτευτης όδευσης διαφυγής καθορίζεται σε 45 m, ενώ η άμεση απόσταση δεν πρέπει να ξεπερνά τα 30 m, σχήμα
Σχήμα 1.50. Οδεύσεις διαφυγής σε χώρους σταθμεύσεως οχημάτων.
Σχήμα 1.51. Οδεύσεις διαφυγής σε χώρους σταθμεύσεως οχημάτων.
1.50.
Τα τυχόν δημιουργούμενα αδιέξοδα δεν πρέπει να έχουν μήκος μεγαλύτερο από 12 m. Επιτρέπεται μόνο μία έξοδος κινδύνου σε
μονώροφους χώρους στάθμευσης που βρίσκονται σε υπόγειο, ισόγειο ή 1ο όροφο,
εφόσον η ευθεία απόσταση απροστάτευτης όδευσης δεν ξεπερνά τα 12 m. Μία ράμπα για την κίνηση οχημάτων μπορεί να
χρησιμοποιηθεί σαν δεύτερη εναλλακτική όδευση διαφυγής (σχήμα 1.51), εφόσον: α) εξυπηρετεί μόνο έναν όροφο στάθμευσης, β) η άμεση απόσταση κάθε σημείου του ορόφου από την
αρχή της ράμπας δεν ξεπερνά τα 12 m, γ) η πλευρά της ράμπας προς το χώρο στάθμευσης πρέπει
να αποτελείται από πυράντοχη κατασκευή. Όταν στο κτίριο υπάρχουν αντλίες υγρών καυσίμων, πρέπει
να προβλέπεται να παραμένουν ανεμπόδιστες δύο τουλάχιστον έξοδοι κινδύνου, για
περίπτωση πυρκαγιάς ή έκρηξης σε κάποια αντλία. 1.10. ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ 1.10.1. Σκάλες Συνιστάται γενικά το ύψος ριχτιού να μην υπερβαίνει τα
19 cm, το πάτημα να είναι μεγαλύτερο των 22,5 mm και η δε κλίση όχι μεγαλύτερη
των 38°. Σε ειδικά κτίρια συγκέντρωσης κοινού ή ενιαία μεγάλα
καταστήματα, το ρίχτι να είναι 15 cm και το πάτημα τουλάχιστον 28 cm. Για να
υπάρχει ομαλή ροή των ανθρώπων δεν πρέπει να έχουμε περισσότερα από 16 ρίχτια
συνεχόμενα (από πλατύσκαλο σε πλατύσκαλο) ούτε λιγότερο από 3. Λοξά σκαλοπάτια
(σε στροφές), είναι αποδεκτά σε κτίρια κατοικιών εώς 6 ορόφων. Στα άλλα κτίρια
πρέπει να αποφεύγονται. 1.10.2. Κυλιόμενες σκάλες σε εμπορικά κτίρια. Αποτελούν ένα ιδιαίτερα δυσμενές δομικό στοιχείο, γιατί
διέρχονται από ανοίγματα στα πατώματα του κτιρίου, ενώ για εμπορικούς λόγους δεν
περιβάλλονται από τοιχώματα, για να βλέπουν οι πελάτες τα εμπορεύματα όλων των
ορόφων. Έτσι αποτελούν ένα στοιχείο πολύ επικίνδυνο για τη
διάδοση της φωτιάς. Συχνά χρησιμοποιούνται (σε μερικές χώρες υποχρεωτικά) ρολλά
οριζόντια που ολισθαίνουν σε σχισμές των κουπαστών, τα οποία λειτουργούν με
κινητήρα όταν οι αυτόματοι ανιχνευτές πυρκαγιάς δώσουν ειδοποίηση. 1.10.3. Αγωγοί αερισμού Οι αγωγοί αερισμού, ιδιαίτερα οι αγωγοί απορρόφησης,
απετέλεσαν συχνά αγωγούς για την μετάδοση της φωτιάς σε πυρκαγιές, σε
απομακρυσμένα από την αρχική εστία σημεία, προκαλώντας θανάτους από μετάδοση
τοξικών αερίων χωρίς να έχει μεταδοθεί η φωτιά. Είτε είναι μεταλλικοί, είτε
πλαστικοί, οι αγωγοί καθ'εαυτοί δεν έχουν αντίσταση στη φωτιά και γρήγορα
παραμορφώνονται και πέφτουν, αφήνοντας οπή στον τοίχο ή το δάπεδο όπου
διέρχονται. Ακόμη η πυρκαγιά μπορεί να ξεκινήσει μέσα από τον ίδιο τον αγωγό,
οπότε πάλι αυτός καταρρέει. Συνεπώς σε κάθε διέλευση από τοίχο ή δάπεδο που
αποτελεί όριο του διαμερίσματος, πρέπει να προβλεφθεί τρόπος έμφραξης της οπής
ανεξάρτητος της πτώσης του αγωγού Κινητές θυρίδες (dampers) που πέφτουν όταν
λυώσει ο κρίκος από το εύτηκτο υλικό που τις συγκρατεί, πρέπει να είναι μέσα σε
ισχυρό πυράντοχο πλαίσιο, στο οποίο να προσαρμόζονται οι αγωγοί, και σε
περίπτωση πτώσης του αυτό να μείνει στη θέση του. Πρόσφατα χρησιμοποιείται ένας νέος τύπος πυροφραγμού
κατάλληλου για την περίπτωση αυτή, χωρίς κινητά μέρη. Είναι ένα μεταλλικό
διάφραγμα με οπές σαν κηρύθρα, που είναι εμβαπτισμένο σε χρώμα που διογκώνεται
όταν θερμανθεί, οπότε κλείνει τις οπές και φράζει το άνοιγμα. Το διάφραγμα αυτό
είναι φτηνό, δεν έχει κινητά μέρη, αντέχει σε διαβρωτικούς ατμούς και
αντικαθίσταται εύκολα. Ο πυροφραγμός αυτός παρουσιάζει αντοχή σε πυρκαγιά
μεγαλύτερη από μισή ώρα. Άλλη λύση είναι να επενδυθεί ολόκληρος ο αγωγός με
πυράντοχη επένδυση. Αυτό όμως δεν μπορεί να αποκλείσει τη μετάδοση αερίων
προϊόντων της καύσεως σε άλλους χώρους. 1.10.4. Διάκενα πάνω από κρεμαστές οροφές Με τις νεώτερες αντιλήψεις για τη δυνατότητα εύκολης
αλλαγής στην εσωτερική διαρρύθμιση των κτιρίων, ανάλογα με τις απαιτήσεις του.
ενοικιαστού ιδίως σε εμπορικά κτίρια γραφείων, διαδίδεται όλο και περισσότερο ο
τύπος ελαφρών εσωτερικών χωρισμάτων, σε συνδυασμό με επίπεδη οροφή που είναι
κρεμαστή από τη κατασκευή του υπερκειμένου πατώματος. Έτσι μένει ένα διάκενο
πάνω από την οροφή, όπου τοποθετούνται κάθε είδους αγωγοί. Η οροφή αυτή μπορεί
να αποτελέσει εξαίρετη προστατευτική επένδυση, αν κατασκευασθεί σωστά για το
σκοπό αυτό. Όμως και τότε ακόμη δεν παύει να δημιουργεί ένα ενιαίο
χώρο (γιατί τα χωρίσματα των δωματίων σταματούν σ'αυτή), μέσα στον οποίο κατά
κανόνα βρίσκονται αναφλέξιμα υλικά (καλώδια, πλαστικοί σωλήνες και δυστυχώς στην
Ελλάδα ακόμη και εύφλεκτα αφρώδη πλαστικά). Για την πρόληψη φωτιάς μέσα από το διάκενο αυτό χώρο, η
ένοια της διαμε-ρισματοποίησης είναι ακόμη σημαντικότερη. Η κατάτμηση είναι
υποχρεωτική (κατά το Βρεττανικό Οικοδομικό Κανονισμό σε τμήματα επιφανείας κάτω
των 25 m2 με μέγιστη γραμμική διάσταση 8 m) με υλικά ανασταλτικά στη μετάδοση
του πυρός, που δεν απαιτείται να εκπληρώνουν όλες τις απαιτήσεις πυρά-ντοχου
υλικού. Έτσι απλές γυψοσανίδες, ενισχυμένες με υαλοβάμβακα ή καλύτερα με
λιθοβάμβακα, είναι επαρκείς σαν πυροφραγμοί μέσα στο χώρο αυτό. Μεγαλύτερη
σημασία έχει η προσεκτική έμφραξη των οπών διόδων των αγωγών μέσα από τα
διαφράγματα αυτά, όπως και στα δομικά στοιχεία. 1.10.5. Πυροφραγμοί σε θέσεις οπών διόδων αγωγών και
αναβατήρων Κατακόρυφοι αναβατήρες (συστήματα μεταφοράς φορτίων)
μπορεί να περικλειστούν μέσα σε φρέαρ που αποτελεί ιδιαίτερο πυροδιαμέρισμα (προστατευμένο
φρέαρ). Στα ανοίγματα εφαρμόζονται θυρίδες που κλείνουν με
αντίβαρο ελευθερω-νόμενο από νήμα πλαστικής ύλης, το οποίο λυώνει όταν
προσβληθεί από αέρια θερμοκρασίας πάνω από 60°C.
Σχήμα 1.52. Σωλήνωση που περιβάλλεται από επένδυση πρέπει να γυμνώνεται όταν διαπερνά πυροπροστατευτικό διάφραγμα.
Σε παρόμοια προστατευόμενα φρεάτια, είναι σκόπιμο να
συγκεντρώνονται στα πολυόροφα κτίρια οι ομάδες των αγωγών και σωληνώσεων των
εσωτερικών δικτύων, που διακλαδίζονται στη συνέχεια στους ορόφους. Ιδιαίτερη
προσοχή χρειάζεται εκεί που οι οριζόντιοι αγωγοί και οι σωλήνες συναντούν
τοιχώματα ή διαφράγματα πυροστεγή. Αν περιβάλλονται από ανα- φλέξιμη μόνωση, αυτή πρέπει να διακοπεί κατά το πάχος
του τοιχώματος (σχήμα 1.52) και τα κενά μεταξύ του αγωγού και της οπής του
τοιχώματος να γεμίσουν με κατάλληλο άκαυστο υλικό (π.χ. λιθοβάμβακα). Είναι μία λεπτομέρεια που συχνότατα παραλείπεται, ιδίως
αν οι οριζόντιοι αγωγοί κρύβονται από αναρτημένη οροφή και δεν είναι εύκολος ο
εκ των υστέρων έλεγχος. 1.10.6. Ανελκυστήρες Οι ανελκυστήρες πρέπει να περικλείονται σε φρεάτια με τοιχώματα πυρά-ντοχα,
όπως τα κλιμακοστάσια. Οι πόρτες τους πρέπει να είναι μεταλλικές πυ-ρασφαλείς ή
συμπαγείς από ξύλο δρύ, και στα περισσότερα ξένα πρότυπα περιέχονται υποδείξεις
γι'αυτές. Μιά ουσιώδη λεπτομέρεια για τις πόρτες των ασανσέρ για πολυόροφα
γκαράζ, είναι πως το δάπεδο των χώρων πρέπει να ανηφορίζει λίγο πρίν από την
πόρτα (το κατώφλι να είναι 3 cm, ψηλότερα από το δάπεδο του χώρου), έτσι ώστε
φλεγόμενα υγρά καύσιμα να μην μπορούν να χυθούν μέσα στο φρέαρ. Η διάταξη αυτή
είναι σκόπιμη και για κάθε χώρο όπου υπάρχουν αναφλέξιμα υγρά. Η χρήση των
ανελκυστήρων απαγορεύται σε ώρα πυρκαγιάς γιατί μπορεί να ακινητοποιηθούν, ενώ
εξ άλλου η παροχευτική τους ικανότητα είναι μικρή. 1.11. ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ ΠΥΡΚΑΠΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ
ΚΤΙΡΙΟ Η πυρκαγιά μπορεί πολύ εύκολα να μεταδοθεί από ένα
κτίριο σ'ένα γειτονικό, που βρίσκεται σε επαφή, δια μέσου του διαχωριστικού
τοίχου, ή σ'ένα άλλο κοντινό κτίριο με ακτινοβολία από τον αντίστοιχο εξωτερικό
τοίχο, ή και από τη στέγη ή προς τη στέγη γειτονικού κτιρίου. Καθένας από τους δύο σε επαφή τοίχους γειτονικών
κτιρίων πρέπει να έχει δείκτη πυραντίστασης τον απαιτούμενο για το
πυροδιαμέρισμα του κτιρίου στο οποίο ανήκει. Οι εξωτερικοί τοίχοι από τη μία και την άλλη πλευρά
ενός διαχωριστικού τοίχου γειτονικών κτιρίων και σε μήκος 0,70 m (συμπεριλαμβανομένου
και του πάχους του διαχωριστικού τοίχου) πρέπει: α) να μην έχουν κανένα άνοιγμα,
6) να έχουν δείκτη πυραντίστασης τουλάχιστον ίσο προς τον απαιτούμενο για τον
αντίστοιχο διαχωριστικό τοίχο.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
